۵ انشا درباره ایام فاطمیه برای دبستان تا دبیرستان

۵ انشا درباره ایام فاطمیه برای دبستان تا دبیرستان را در این مطلب بخوانید.
بسم الله الرحمن الرحیم
انشای اول: فاطمه(س)، کوثر بیکران
در غروب غمانگیز روزهایی که آسمان مدینه بغض سنگین خود را در سکوت فرومیریخت، بانویی به سوی ملکوت پرواز کرد که جهان را در فراق خویش به عزا نشاند. ایام فاطمیه، یادآور تلخترین جراحت تاریخ است؛ زمانی که مهتاب رسالت در پس ابرهای ستم پنهان شد و دشتهای زمانه از زمزمههای ملکوتی او خالی گردید. فاطمه(س) تنها یک نام نیست، بلکه او دریایی از معناست که در وجود مبارکش موج میزد. او کوثری بود که نهری از دانش و عبادت و ایثار از او جاری شد و تا ابد تاریخ را سیراب کرد. وجودش ترجمهی آیات الهی بر صفحهی زمین بود و زندگیاش تفسیر زندهی قرآن. در این روزهای پرغمت، که باغ دلها از خزان فراق او زرد میشود، باید به عمق این دریای بیکران نظر افکند و از ژرفای وجودش، گوهرهای حکمت و صبر را صید کرد. یاد او چراغی فراروی بشریت است تا در تاریکیهای جهل و ستم، راه نورانی ولایت را بجویند.
انشای دوم: فاطمیه، مادر همهی غمها
اگر تاریخ را ورق بزنیم، برگی را مییابیم که از دیگر برگها سنگینتر و غمناکتر است؛ برگهای که بر آن نام “فاطمیه” نقش بسته است. این ایام، تنها یادآور رحلت یک بانوی بزرگ نیست، بلکه نماد مظلومیتی است که بر پیکر عدالت و حقیت وارد آمد. فاطمه(س) مادر غمهاست، زیرا دردهایی را به دوش کشید که توان فرسودن کوهها را داشت. او شاهد بود که چگونه حق مسلم او را غصب کردند و چگونه بر پیکر شکستهاش، خاری دیگر افزودند. اما در میان این همه الم و رنج، هرگز زبان به شکوه نگشود، چرا که میدانست صبر در راه خدا، عبادتی بیبدیل است. فاطمیه، تنها یک مناسبت تاریخی نیست، بلکه درسنامهای است از مقاومت در برابر باطل، حتی زمانی که تیرهای ظلمت، پیکرت را میدرد. این ایام به ما میآموزد که چگونه باید در مسیر حق ایستادگی کرد و چگونه باید از حریم ایمان دفاع نمود، حتی اگر هزینهاش جان عزیزترین کسان باشد.
انشای سوم: زهرا(س)، اسوهی بیهمتا
در آسمان معرفت، ستارگانی میدرخشند که راهنمای رهروان طریق حقیقتند و فاطمه زهرا(س) درخشانترین اختر این کهکشان بیکران است. او اسوهای است کامل برای همهی اعصار و برای همهی انسانها، زن و مرد، کوچک و بزرگ. در مقام دختری، چنان پدرش را گرامی داشت که پیامبر(ص) به او فرمود: “پدرش به فدایش باد.” در جایگاه همسری، علی(ع) را چنان یاری داد که خانهی کوچکشان به عرش خداوند متعال میرسید. در مقام مادری، چنان فرزندانی تربیت نمود که هر یک، مشعلی فراروی تاریخ شدند. ایام فاطمیه، فرصتی است برای بازخوانی سبک زندگی آن بانوی بزرگ. در این روزها باید در آیینهی زندگانی او نظر کرد و نقصانهای خویش را دریافت. از عبادتش بیاموزیم چگونه با معبود نجوا کنیم، از دانشش بیاموزیم چگونه بیندیشیم و از اخلاقش بیاموزیم چگونه با خلق خدا رفتار نماییم.
انشای چهارم: فاطمیه، فریاد خاموش تاریخ
گاهی فریادهایی در تاریخ طنینانداز میشود که با وجود گذشت قرنها، هرگز خاموش نمیشود. فریاد فاطمه(س) در اعتراض به غاصبان حقش، یکی از این فریادهای جاودان است. او که دخت پیامبر بود و همسر وصی، در برابر سکوت و انحراف جامعه ایستاد و با خطبهی آتشین خویش، پرده از چهرهی منافقان برداشت. ایام فاطمیه، یادآور این مسئولیتشناسی و شجاعت است. او به ما آموخت که در برابر ظلم، هرگز نباید سکوت اختیار کرد، حتی اگر بدانیم صدایمان به جایی نمیرسد. زیرا که حقگویی و دفاع از حریم ایمان، فینفسه ارزشمند است. این ایام، تنها روزهای گریه و عزاداری نیست، بلکه روزهای بیداری و آگاهی است. روزهایی که باید از خواب غفلت برخاست و به ندای عدالتخواهی فاطمه(س) گوش فرا داد. فاطمیه، زمزمهی همیشهجاری تاریخ است برای همهی کسانی که راه حق را میپیمایند.
انشای پنجم: از فاطمیه تا ابدیت
ایام فاطمیه، حلقهای از یک زنجیرهی به هم پیوستهی عاشورایی است که تا ظهور حجت خدا(عج) و فراتر از آن، تا ابدیت امتداد دارد. درد فاطمه(س)، دردی است که در کربلا به اوج خود رسید و در دل تاریخ جاری شد. او نخستین شهید راه ولایت بود و خون پاکش، نهالی شد که در کربلا به درختی تناور تبدیل گردید. بنابراین، عزاداری برای فاطمه(س)، تنها یک عاطفهی انسانی نیست، بلکه یک موضعگیری اعتقادی و سیاسی است. کسی که برای فاطمه(س) میگرید، در حقیقت، بر مکتبی میگرید که او مظهر کاملش بود و بر مسیری که او با شهادتش آن را ترسیم نمود. این اشکها، بیعت دوبارهای است با آن آستان مقدس و تجدید پیمانی است با راهی که او و فرزندانش تا به امروز، چراغدار آن بودهاند. پس بگذارید در این ایام پربرکت، دلهایمان را با یاد او صیقل دهیم و عهد خود را با آرمانهای بلندش استوارتر سازیم، تا در حریم او، رستگاری ابدی را بیابیم.




