پرداخت ۵۰ میلیونی که به بازنشستگان نرسید | طرح جدید دولت برای افزایش ۴۰ درصدی مستمری

اگر قانون مدیریت خدمات کشوری به درستی اجرا می‌شد، امروز حقوق بازنشستگان به ۵۰ میلیون تومان می‌رسید. حالا دولت با اصلاح قانونی، وعده افزایش ۳۰ تا ۴۰ درصدی مستمری بازنشستگان و شفافیت در نظام پرداخت را داده است.

افزایش تاریخی حقوق بازنشستگان؛ پرداخت ۵۰ میلیونی که نصیبشان نشد!

دولت در اقدامی سرنوشت ساز، طرحی را برای افزایش حقوق بازنشستگان کلید زده که نوید تحولی اساسی در نظام پرداخت را می‌دهد. بر اساس ماده ۱۴۵ قانون مدیریت خدمات کشوری، حقوق باید بر اساس تورم واقعی اصلاح شود؛ قانونی که اگر به درستی اجرا می‌شد، امروز حقوق بازنشستگان و شاغلین به بیش از ۵۰ میلیون تومان می‌رسید.

رفیع‌زاده، رئیس سازمان اداری و استخدامی کشور، از اقدام دولت برای مشمول کسورات کردن رفاهیات و اضافه کار کارمندان خبر داد. وی توضیح داد که دریافتی کارمندان از دو بخش تشکیل شده است: حقوق حکم، و مجموعه رفاهیات و اضافه‌کار که تا ۵۰ درصد مجموع دریافتی را شامل می‌شود. در حال حاضر این بخش دوم مشمول کسورات نیست و در صورت اصلاح این روند، این بخش از حقوق نیز مشمول کسورات شده و کمک بزرگی به حقوق بازنشستگان خواهد کرد.

وزیر کار نیز در ادامه بر اهمیت این مصوبه تأکید کرد و گفت: لایحه اصلاح ماده ۱۰۶ قانون مدیریت خدمات کشوری موجب می‌شود در سال‌های آینده، حقوق بازنشستگان دولتی با افت شدید مواجه نشود و نظام پرداخت در بخش عمومی از شفافیت و پایداری بیشتری برخوردار شود. به گفته وی، اجرای این لایحه مستمری بازنشستگی کارکنان فعلی دولت را حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد افزایش خواهد داد.

امیر رهبر، فعال صنفی صندوق بازنشستگی، در تحلیل این وضعیت گفت: در طول ۳۰ سال گذشته، دولت‌ها حقوق شاغلین را با اعداد فانتزی و بدون کسور پرداخت کرده‌اند که باعث شده در روز بازنشستگی، دریافتی افراد به یکباره به نصف کاهش یابد. وی تأکید کرد: وقتی نیمی از حقوق شاغل در قالب بندهای بدون کسور پرداخت شود، بازنشسته هیچ سهمی از آن نخواهد داشت.

این فعال صنفی با اشاره به ماده ۱۲۵ قانون مدیریت خدمات کشوری، خاطرنشان کرد که اجرای این قانون می‌بایست حقوق بازنشستگان و شاغلین را به بیش از ۵۰ میلیون تومان برساند، اما در عمل نه تنها این قانون اجرا نشده، بلکه حتی طرح‌های همسان‌سازی نیز با دستکاری بی‌اثر شده‌اند. به گفته وی، همین سیاست‌ها فاصله معناداری بین شاغل و بازنشسته ایجاد کرده که پر کردن آن تقریباً غیرممکن به نظر می‌رسد.