بازنشستگان زیر تیغ هزینههای درمان/ سالمندان دارایی میفروشند تا پول دوا و دکتر فراهم شود
به گزارش خبرنگار ایلنا، جامعه بازنشستگان تأمین اجتماعی در آذرماه ۱۴۰۴ دیگر با چالشهای معمول مواجه نیست، بلکه تحت فشار «سونامی تورم درمان» قرار گرفته است. آمارهای رسمی مرکز آمار ایران نشان میدهد که تورم بخش بهداشت و درمان تا آبان ۱۴۰۴ به ۴۸.۲ درصد رسیده است. برنامه هفتم توسعه خواستار کاهش سهم پرداخت از جیب مردم (OOP) به ۳۵ درصد بود، اما اکنون سهم پرداخت بازنشستگان با جهشی ناگوار به ۷۰ درصد رسیده است.
این افزایش سه برابری بار مالی، بازنشستگان را در مواجهه با بیماریهای صعبالعلاج به ورطه ورشکستگی میکشاند. در این میان، طرحهایی چون «بیمه اکمل» از سوی شرکت آتیهسازان حافظ مطرح میشود که در قبال دریافت پول بیشتر، وعده پوشش «بدون سقف» میدهند. اما آیا این طرح، واقعاً ناجی بازنشسته است یا صرفاً ابزاریست برای قانونی کردن دریافت «پول اضافه» از بازنشستگان؟
بحران اعداد؛ از فرانشیز ۲۷۰ میلیونی تا پوشش ۹۸ درصدی
واقعیت هزینههای درمان، سقفهای کاغذی بیمه را در هم شکسته است. ادعای بیمهها مبنی بر پوشش ۹۸ درصدی هزینههای دارویی، در مواجهه با بیماریهای خاص و صعبالعلاج معنایی ندارد؛ چرا که همان ۲ درصد باقیمانده میتواند بسته به نوع دارو، ماهانه از ۵ میلیون تا ۲۰ میلیون تومان برای بازنشسته هزینه ایجاد کند.
هزینه داروهای اساسی سرطانی بالاست و شواهد نشان میدهد که برای یک دوره درمان ۹۰۰ میلیون تومانی و با فرانشیز ۳۰ درصدی، معادل ۲۷۰ میلیون تومان باید توسط خود بیمار پرداخت شود. بازنشسته با حداقل حقوق، یا باید دارایی بفروشد یا درمان را نیمهکاره رها کند.
علاوه بر این، پوشش بیمه پایه تأمین اجتماعی برای بسیاری از داروهای حیاتی تنها حدود ۳۰ درصد است و در مورد داروهای خارجی، بازنشسته عملاً مجبور به پرداخت کل هزینه دارویی است. این وضعیت، همراه با بحران نقدینگی و بدهی ۱۴۶ هزار میلیارد تومانی دولت به شرکتهای پخش دارو، فشار پرداختهای گزاف را بر دوش بازنشستگان مضاعف میکند.
واکنش بیمهگر و تناقض وعدهها
اخیراً در واکنش به بحران سلامت و فشار افکار عمومی، «بیمه اکمل»و طرح طلایی بیمه تکمیلی معرفی شد. مدیران شرکت آتیهسازان حافظ ادعا میکنند که سقف تعهدات در بسیاری از بخشها، به ویژه بیماریهای خاص و صعبالعلاج، برداشته شده و پوشش بدون سقف ارائه میشود.
با این حال، بررسی دقیق جزئیات طرح نشان میدهد که این وعدههای بزرگ با واقعیت میدانی همخوانی ندارد. بازنشستگان همچنان مجبور به پرداخت حق بیمههای سنگین هستند و بسیاری از خدمات پایه درمانی هنوز با محدودیتها و فرانشیزهای بالا مواجه است. این تناقض آشکار، نشان میدهد که «اکمل» بیشتر به ابزاری برای دریافت پول اضافه از بازنشستگان شباهت دارد تا راهحلی واقعی برای کاهش فشار اقتصادی درمان.
روایت بازنشسته؛ ناچاری و قرداد با آتیه سازان «اکمل»
پرویز احمد پنجکی، عضو کانون عالی بازنشستگان تأمین اجتماعی، در این رابطه به ایلنا گفت: «بنده قبلتر با هرگونه بیمه تکمیلی مخالف بودم؛ اما ناچار شدیم به بیمه تکمیلی تن بدهیم. سازمان تأمین اجتماعی مکلف است بر اساس ماده ۵۴ قانون تأمین اجتماعی و قانون الزام، صفر تا صد درمان بازنشستگان را به صورت رایگان ارائه دهد اما متأسفانه زیرساختها هنوز مهیا نشده و بیمارستانهای ملکی ما فرسودهاند. آن حق بیمه درمان که قبلاً از شاغل کم میشد، متأسفانه در بخش درمان هزینه نشده و دو درصد درمان که از ما به عنوان بازنشسته کسر میشود، صرف تقویت بدنه درمان نمیشود.»
او ادامه داد: «باید کادر درمان مراکز ملکی تامین اجتماعی حقوق مناسبی داشته باشند تا بازنشستگان بتوانند خدمات مناسب دریافت کنند. امروز بیمه پایه اساساً کارایی ندارد.»
جزئیات مالی بیمه اکمل
پنجکی درباره جزئیات بسته بیمه تکمیلی توضیح داد: «بسته بیمه تکمیلی ۷۲۰ هزار تومان است که بازنشسته ۴۷۰ هزار تومان و سازمان ۲۵۰ هزار تومان میپردازد. این مبلغ نسبت به سال گذشته تغییر کرده و سقف عملها و بستریها نیز افزایش یافته است؛ برای مثال، سقف عملهای فوق تخصصی از ۸۵ میلیون به ۱۲۰ میلیون و خدمات عمومی از ۴۰ میلیون به ۶۰ تا ۷۰ میلیون تومان رسیده است.»
وی افزود: «اکثر بازنشستگان طرح دوم بیمه تکمیلی را انتخاب میکنند، زیرا سقف ندارد و پوشش کامل داروها و آزمایشات برای بیماریهای خاص فراهم میکند. قبلاً برخی از این هزینهها پوشش داده نمیشد، اما الان سقف برداشته شده و دارو و ویزیت شامل پوشش میشود.»
بار مالی خانوادگی و فشار بر بازنشستگان
پنجکی به فشار اقتصادی که بیمه تکمیلی طلایی به بازنشستگان تحمیل میکند اشاره کرد: «هزینه بیمه تکمیلی (طرح دوم) تقریباً ماهی یک میلیون تومان برای هر نفر است. اگر یک بازنشسته بخواهد خود، همسر و چهار فرزند مجردش را بیمه کند، این رقم به ۶ میلیون تومان در ماه میرسد، در حالی که حقوقش ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان است. آیا بازنشسته میتواند ماهانه ۶ میلیون تومان فقط برای حق بیمه تکمیلی خانواده پرداخت کند؟ واقعاً زندگی بازنشستگان نمیچرخد.»
وی ادامه داد: «بالای ۷۰ تا ۸۰ درصد بازنشستگانی که از کانونها وام میگیرند، پول وام را صرف هزینههای درمانی میکنند. حتی هزینه داروهای قند و انسولین ماهانه کمتر از دو تا سه میلیون تومان نیست. بازنشستگان با بیماریهای معمولی مثل عمل زانو، چشم یا سرماخوردگی هم تحت فشارند.»
سقفشکنی در بیماریهای خاص
پنجکی درباره مزیتهای طرح دوم بیمه تکمیلی توضیح داد: «برای اولین بار در طرح دوم، سقف تعهدات برای بیماریهای خاص، آزمایشات و عکسها برداشته شده است. پوشش دارو برای بیماریهای خاص تا ۱۰۰ درصد افزایش یافته و سقف عملهای فوق تخصصی از ۸۵ به ۱۲۰ میلیون تومان رسیده است. این مزیتها برای بازنشستگان بسیار حیاتی است.»
او ادامه داد: «ما بازنشستگانی داشتیم که مجبور شدند خانه خود را بفروشند تا هزینه درمانشان تأمین شود. این فشار به راستی غیرقابل تحمل است».
نتیجهگیری: اکمل، نه راهحل بلکه منت و پول اضافه
پنجکی درپایان گفت :«آتیهسازان حافظ تنها شرکتی بود که حاضر به عقد قرارداد بیمه تکمیلی شد، زیرا سایر شرکتها به دلیل بالا بودن هزینههای درمان بازنشستگان حاضر نبودند به میدان بیایند. بله، سقف تعهدات برای بیماریهای صعبالعلاج برداشته شده، اما بازنشستگان و بازماندگان همچنان تحت فشارند. این خدمات، در حقیقت وظیفهی قانونی دولت و سازمان تأمین اجتماعی است که باید به شکل رایگان ارائه میشد، نه اینکه در قبال آن پولی دریافت شود و به عنوان «منت» و لطف به بازنشستگان ارائه گردد.»
انتهای پیام/
گردآوری: کولاک
شما چه نظری دارید؟ دیدگاه خود را در سایت کولاک بنویسید.
